Sinds ik ben begonnen met ondernemen, heb ik het gevoel dat ik altijd maar vooraan in de achtbaan zit. Omhoog, omlaag; in het avontuur dat ondernemen heet ging ik echt serieus alle kanten op. De ene keer voelde ik me een zelfverzekerde vrouw die de hele wereld aan kon en de andere keer was ik echt een onzekere onderneemster die de handdoek in de ring wilde gooien.
Vooral in de eerste jaren als ondernemer had ik werkelijk geen idee wat ik aan het doen was.
Dat ondernemen een achtbaan is, daar ben ik inmiddels dus wel achter!
Maar zit ik echt altijd alleen in het eerste karretje? In mijn eerste jaren voelde ik me vaak eenzaam, zeg maar gerust zielig. De ondernemers die ik sprak hadden alleen maar verhalen over hoe fantastisch ze het deden (nu weet ik wel beter ?) Ze hadden het alleen maar over hoe geweldig het ondernemerschap was en dat ze weer nieuwe opdrachten hadden binnengehaald waardoor ik me helemaal, laten we het netjes zeggen, rot voelde. Alles hadden ze mee: het ging ze voor de wind. Van fouten maken hadden ze nog nooit gehoord!!
Ondertussen weet ik, na bijna 9 jaar ondernemerschap, wel beter. Ik bedoel, het is helemaal niet allemaal perfect en fantastisch. Bij lange na niet. Er zijn echt momenten dat je compleet gestrest naar je bankrekening kijkt. Dat je met je handen in het haar zit en naarstig op zoek bent naar een oplossing zodat het nu eindelijk eens gaat lukken.
Maar veel belangrijker is: Ik ben nog steeds gek op mijn werk! Met plezier ondersteun ik ondernemers/bedrijven met al mijn kennis op het gebied van officemanagement tot projectondersteuning.
Kortom: ondanks soms tegenwind, sta ik nog steeds recht en vol trots overeind en kan ik zeggen